وقتی راه می روی، فقط راه برو و مهم تر از همه دودل نباش
هركاری كه می كنید آنرا بطور
كامل انجام دهید. فرض كنید پیاده روی را دوست دارید، ولی ناگهان حس می كنید
كه دیگر كشش و میلی به آن ندارید. بلافاصله بنشینید. حتی یك قدم هم علیه
خواست قبلیتان برندارید. هرچه را كه اتفاق می افتد، بپذیرید و از آن لذت
ببرید. هیچ چیز را به خود تحمیل نكنید. اگر دلتان می خواهد
حرف بزنید، اگر دوست دارید ساكت باشید. فقط حس تان را دنبال كنید. به هیچ
وجه حتی یك لحظه چیزی را به خودتان تحمیل نكنید؛ زیرا وقتی چیزی را تحمیل
كنید، به دو قسمت تقسیم می شوید و این سرآغاز مشكل است. آنگاه تمام زندگی
تان دوگانه می شود. كل بشریت دوگانه شده است، زیرا به ما آموخته اند كه
تحمل كنیم. آن قسمت از وجودتان كه دوست دارد بخندد، از آن قسمت دیگر كه
اجازه نمی دهد بخندید، جدا می شود و آنگاه شما تقسیم می شوید. تضاد در
درونتان بوجود می آید. این تضاد و اصطكاك می تواند به شكافی بزرگ و بزرگتر
تبدیل شود و آنگاه مشكل، ایجاد پلی روی این شكاف می شود. در آیین ذن، مَثل
زیبایی وجود دارد كه می گوید: � وقتی نشسته ای، فقط بنشین. وقتی راه می
روی، فقط راه برو و مهم تر از همه دودل نباش. �
جمعه 20 فروردین 1389 - 11:29:37 AM