× من هزاران سال زیسته ام.و خوب میدانم در پی یافتن و رسیدن و تجربه کردن (عشق) لحظات عمرم سپری شده است ومیشود وخواهد شد عمر :تنها داراییم در این د ن ی ا ست .ولی راضیم چرا که به پای متاع ارزنده ای عمرم رفته است ومیرود وخواهد رفت

آدرس وبلاگ من

nirvana.goohardasht.com

آدرس صفحه گوهردشت من

goohardasht.com/amiri123456

برنده باشیم ، بازنده نباشیم

برنده هراسی ندارد از اینکه در یک موقعیت ضد و نقیض قرار گیرد ،
زیرا در افکارش خللی وارد نمی شود .
بازنده سازگار شدن با موقعیت های ضد و نقیض را به کار شایسته ترجیح می دهد .

برنده بازی سرنوشت و این حقیقت که شایستگی ها را همواره پاداشی نیست ،
بی آنکه دیدگاهی بدبینانه داشته باشد درک می کند .
بازنده بی آنکه بازی های سرنوشت را درک نماید ، بدگمان است

برنده می داند که چگونه می توان جدی بود ،
بی آنکه خشک و رسمی باشد .
بازنده غالبا خشک ورسمی است ،
زیرا فاقد توانایی جدی بودن است .

برنده آنچه را که خود دوست دارد ،
با متانت لازم انجام می دهد ،
و توان خود را برای راه حل هایی ذخیره می کند که ،
در آن از حق انتخاب برخوردار است .
بازنده آنچه را که ضرورت دارد ،
با حالتی اعتراض آمیز انجام می دهد ،
و هیچ توان و نیرویی را برای گرفتن ،
تصمیمات اخلاقی ( مهم )
باقی نمی گذارد .

برنده هر کاری که از دستش برآید انجام می دهد ،
و اگر سرانجام شکست خورد امید می بندد .
بازنده بدون آنکه کوچک ترین تلاشی کند به انتظار معجزه می نشیند .

برنده تا دم مرگ بیشتر از آنچه که می گیرد ، می دهد .
بازنده تا پای جان از این توهم ،
دست بر نمی دارد که پیروزی یعنی ،
بیش از آنچه که می دهی بستانی .

برنده هنگامی که می بینید راهی را که در پیش گرفته ،
با مسیر زندگی او سازگار نیست ،
هراسی از ترک کردن آن ندارد .
بازنده نیمه راهی را در پیش گرفته و به آن ادامه می دهد ،
و اهمیتی نمی دهد که به کجا منتهی می شود .

برنده نسبت به ضعف های دیگران غمخواری می کند ،
زیرا ضعف های خود را درک نموده و آنها را پذیرفته است .
بازنده دیگران را به دلیل ضعف هایشان خوار و ضعیف می شمارد ،
زیرا وجود ضعف در درون خود را انکار نموده و پنهان می کند

برنده ارزش های اخلاقی را ،
به عنوان تنها منبع قدرت حقیقی می شناسد ،
بازنده چون در باطن ،
برای ارزش های اخلاقی احترام اندکی قائل است ،
بیش از ظرفیت خویش در جهت کسب منابع قدرت بیرونی تلاش می کند .

برنده سعی می کند که رفتارهای خود را ،
بر اساس نتایج منطقی آنها قضاوت کند ،
و رفتارهای دیگران را ،
بر اساس قصد و نیت آنها ارزیابی کند .
بازنده رفتارهای خود را بر اساس قصد و نیت خویش ،
و رفتارهای دیگران را بر اساس نتایج آنها ارزیابی می کند .

برنده گشاده روست ،
زیرا که می تواند بی آنکه خود را تحقیر کند ،
بر خطاهای خویش بخندد .
بازنده چون حتی در خلوت خویش ،
خود را پست و حقیر می شمارد ،
در حضور دیگران نیز قادر به ،
خندیدن بر خطاهای خود نیست .

برنده دیگران را نکوهش می کند ،
و لی آنان را می بخشد .
بازنده چنان بزدل است ،
که قادر به نکوهش دیگران ،
و چنان حقیر است که ،
قادر به بخشیدنشان هم نیست .

برنده ضعف های خود را به ،
خدمت توانایی هایش می گیرد .
بازنده توانایی های خود را هدر می دهد ،
زیرا که آنها را در خدمت ضعف های خود به کار می گیرد .

برنده در برابر افراد سود مند و نا توان ،
یکسان عمل می کند .
بازنده به تملق قدرتمندان پرداخته ،
و ضعفا را تحقیر می کند .

برنده زمانی که دیگران وی را به عنوان یک خبره می شناسند ،
می داند که هنوز خیلی چیزها را نمی داند .
بازنده می خواهد که دیگران او را یک خبره بدانند ،
و این نکته که بسیار کم می داند را هنوز نیاموخته است .

برنده پس از بیان نکته اصلی مورد نظرش ،
لب از سخن فرو می بندد .
بازنده آنقدر به صحبت ادامه می دهد ،
که نکته اصلی را فراموش می کند .

برنده هر امتیازی را که بتواند ، می دهد ،
جز اینکه اصول بنیادی خود را فدا کند .
بازنده به خاطر هراس از دادن امتیاز ،
به لجاجت خود ادامه می دهد ،
و این در حالی است که ،
اصول بنیادی اش رفته رفته از بین می رود .

یکشنبه 23 اسفند 1388 - 12:33:16 PM